Van onrust naar rust.
Onrust
Tijdens de laatste week van de vakantie voelde ik het: een bepaalde onrust diep in mij.
Een onrust die ik probeerde te verdringen en waarvan ik hoopte dat het wel over zou gaan maar niets is minder waar.
De zomervakantie is voorbij en ben ik in de luxe positie ( dat besef ik me heel goed 😉 ) dat ik geen vrij hoef te vragen, niet vastzit aan een bepaald aantal vakantiedagen en mag genieten van wat de dag me zal brengen..
En toch gaf dit ook geen rust, nee het werd heftiger en deze week werd ik er gewoonweg verdrietig van.
Want hoe kreeg ik die onrust toch gestild in mij? Ik kreeg in mijn ogen briljante ideeën, zoals een eigen webshop, solliciteren op een baan in de zorg, terug in mijn oude vak of een studie beginnen. En ga zo maar door. Vooral heel vermoeiend. Het gaf me alleen maar meer onrust waardoor het slapen ook niet lukte, wat dan overdag ook weer de nodige gevolgen heeft.. Kortom, als vrouw zal je het vast herkennen pfff!
En dan nog de financiële kant, want ja ik ‘verdien’ geen geld en daar voel ik me dan zeker in deze periode heel schuldig over. Eigenlijk was het een beeld van waardeloosheid, alsof ik niets doe.
Met een vriendin ging ik rond de tafel om te praten over het beginnen van een webshop. Na een aantal uur sparren kwamen we tot de conclusie dat een webshop ons ook niet gelukkiger maakt.
Weer een dag om, en weer een dag niets besloten, zo lag ik in bed. Ik probeerde alles bij de Heer neer te leggen maar voor mijn gevoel mislukte dat compleet omdat ik het gewoon niet stil kreeg in m’n hart en hoofd.
Opgejaagd door ideeën, geld en verkeerde gedachten vond ik vandaag opeens rust, op de fiets.
Jop zit achterop, kletst honderduit en zingt liedjes, dat doet hij trouwens hele dagen dus niets vreemds, maar opeens hoorde ik het:
‘ Jezus is de goede Herder, Jezus Hij is overal, Jezus is de goede Herder, brengt mij veilig naar de stal'
Dat raakte me zo en vulde me met vrede.
En zo ga ik verder, met het vertrouwen dat de Heer mij echt de weg zal gaan wijzen, dat ik me mag laten leiden door Zijn Hand. Dan komt uiteindelijk alles goed.
Have a little patience! Het hoeft niet vandaag, ik mag nu vooral genieten van het mama zijn van onze lieve peuter en pleegdochter, dat is ook een roeping, onmisbaar.
U ziet mijn hart en leven, de onrust die verwart;
mijn onbesproken vragen, die er leven in mijn hart.
U kent al mijn gedachten, verbergen kan niet meer:
in vertrouwen leg ik alles voor U neer.
Hold on,
Marian.
Tijdens de laatste week van de vakantie voelde ik het: een bepaalde onrust diep in mij.
Een onrust die ik probeerde te verdringen en waarvan ik hoopte dat het wel over zou gaan maar niets is minder waar.
De zomervakantie is voorbij en ben ik in de luxe positie ( dat besef ik me heel goed 😉 ) dat ik geen vrij hoef te vragen, niet vastzit aan een bepaald aantal vakantiedagen en mag genieten van wat de dag me zal brengen..
En toch gaf dit ook geen rust, nee het werd heftiger en deze week werd ik er gewoonweg verdrietig van.
Want hoe kreeg ik die onrust toch gestild in mij? Ik kreeg in mijn ogen briljante ideeën, zoals een eigen webshop, solliciteren op een baan in de zorg, terug in mijn oude vak of een studie beginnen. En ga zo maar door. Vooral heel vermoeiend. Het gaf me alleen maar meer onrust waardoor het slapen ook niet lukte, wat dan overdag ook weer de nodige gevolgen heeft.. Kortom, als vrouw zal je het vast herkennen pfff!
En dan nog de financiële kant, want ja ik ‘verdien’ geen geld en daar voel ik me dan zeker in deze periode heel schuldig over. Eigenlijk was het een beeld van waardeloosheid, alsof ik niets doe.
Met een vriendin ging ik rond de tafel om te praten over het beginnen van een webshop. Na een aantal uur sparren kwamen we tot de conclusie dat een webshop ons ook niet gelukkiger maakt.
Weer een dag om, en weer een dag niets besloten, zo lag ik in bed. Ik probeerde alles bij de Heer neer te leggen maar voor mijn gevoel mislukte dat compleet omdat ik het gewoon niet stil kreeg in m’n hart en hoofd.
Opgejaagd door ideeën, geld en verkeerde gedachten vond ik vandaag opeens rust, op de fiets.
Jop zit achterop, kletst honderduit en zingt liedjes, dat doet hij trouwens hele dagen dus niets vreemds, maar opeens hoorde ik het:
‘ Jezus is de goede Herder, Jezus Hij is overal, Jezus is de goede Herder, brengt mij veilig naar de stal'
Dat raakte me zo en vulde me met vrede.
En zo ga ik verder, met het vertrouwen dat de Heer mij echt de weg zal gaan wijzen, dat ik me mag laten leiden door Zijn Hand. Dan komt uiteindelijk alles goed.
Have a little patience! Het hoeft niet vandaag, ik mag nu vooral genieten van het mama zijn van onze lieve peuter en pleegdochter, dat is ook een roeping, onmisbaar.
U ziet mijn hart en leven, de onrust die verwart;
mijn onbesproken vragen, die er leven in mijn hart.
U kent al mijn gedachten, verbergen kan niet meer:
in vertrouwen leg ik alles voor U neer.
Hold on,
Marian.
Reacties
Een reactie posten