Thuisblijfmama...
Regelmatig krijg ik de vraag... Wat doe je voor werk?! Toen deze vraag vorige week opnieuw werd gesteld aan mij wist ik, ik ga erover schrijven. In eerdere blogs heb ik geschreven over mijn burn-out een periode van eenzaamheid, angst en moeheid. Een burn-out krijg je niet van de één op andere dag, het is een proces van tijd. De moeheid en de angst waren bij mij tekenen dat er echt iets niet goed ging, maar ik hield mezelf groot en dacht hup doorgaan. Je hebt werk, een leuk kind, mooi huis, lieve man, vrienden... alles! Hoe het begon Ik herinner met het nog zo goed, het was maandag, de hele dag was ik zo gespannen op het werk, ik was er misselijk van. En waarom? Dat is het, dat kan ik niet vertellen het is angst voor angst.. 's Middags om half 5 had ik een afspraak bij de endocrinoloog om de uitslagen van mijn bloed te bespreken. Opnieuw waren mijn waardes niet goed, mensen die net als mij geen schildklier meer hebben of een afwijking hebben aan de schildklier w