Mag ik dan bij jou?!

Mag ik dan bij jou?!

Daar is ze dan, na al heel wat jaren van af en toe bij ons logeren komt ze nu ieder weekend van donderdag tot maandag bij ons wonen..

Julia, een meisje van 11 jaar, een mooi meisje met prachtig dik haar, krullen en donkere kijkers..

Ze ziet de wereld heel anders dan wij dat zien, ze leeft met een enorme fantasie die soms ver van de werkelijkheid is.

Boos, negatief zelfbeeld, onrustig, opstandig, maar ook een meisje dat kind moet zijn en het ook zo graag wil zijn ook al lukt het haar niet altijd en wil ze mee met het ritme van volwassenen.

Het thuis wonen lukt haar niet, ze is complex met meerdere diagnoses daardoor is het niet mogelijk dat ze 24/7 thuis kan wonen. Het gezinsleven wordt zo verstoord dat de andere 3 kinderen daar onder lijden en vooral de mama het moet ontgelden.

Tijdens mijn burn-out had ik veel tijd om te denken, tijd om te voelen wat mijn hart zo graag wilde.. het zorgen voor anderen, het verlaten van de druk die het werk me gaf.

Julia kwam al vanaf baby bij ons logeren om zo het gezin te ontlasten, nu ze groter en fysiek sterk is en ook de pubertijd om de hoek komt kijken hebben we samen met haar ouders besloten om samen met Timon het pleegzorgtraject te beginnen. Ik wilde vooral graag begeleiding om zo de afspraken tussen Julia haar ouders en ons zo goed mogelijk te laten verlopen.

We zijn nu een geregistreerd pleeggezin en dat klinkt officieel, dat is het ook wel het is niet iets wat je er 'even' bij doet.

We hebben gekeken wat het beste is voor Julia en zo kwamen we uit op ieder weekend, we stonden in principe voor alles open, en zo werd er vanaf 1 oktober gestart met het pleegouder zijn.

Ik hou een kamer voor je vrij...

Er is ruimte in ons hart, maar ook in ons huis en zo maakten wij samen met haar een mooie kamer, Zwart-wit is het thema want van roze, glitters en tule rokjes houd ze niet. Een eigen plekje waar ze foto's neerzet, waar ze mag zijn om rustig te worden, waar ze met vriendinnetjes kan spelen en zo waren daar opeens 2 kinderkamers in ons huis.

Nu woont ze ondertussen 8 maanden bij ons en leer ik nog steeds veel van haar maar ook over mezelf.. confronterend, ja dat wel. Zo is haar gedrag veranderd, in het begin vond ze alles wel prima was het ja en oké maar nu is ze de Julia die ze thuis ook is en zoekt ze dagelijks alle grenzen op. Het maakte me eerst machteloos en verdrietig maar nu zie ik er kansen in, het is een teken dat ze me vertrouwd dat ze kan zijn wie ze is, en ik ga proberen haar te laten zien met veel liefde, geduld en gebed dat ze een

parel is, dat God van haar houdt, dat ze mooi is en dat haar rugzakje niet alleen negatieve of slechte dingen bevat maar dat God van haar houdt hoe ze ook is.

Pleegouder zijn is niet makkelijk, dat mag duidelijk zijn maar het is wel heel waardevol, en geeft mij voldoening om te mogen zorgen.

Het vraagt een discipline, en we zien dat consequent zijn haar helpt, dat duidelijkheid haar geeft wat ze nodig heeft, structuur en rust.

Zeker er zijn momenten dat ik zeg tegen Harrie neem jij het maar even over en dat hij Julia naar bed brengt, of ze even meeneemt naar buiten of gewoon even lekker theetje zet.

We doen dit echt samen dat is fantastisch.

Vrienden en familie ontlasten ons ook weer door Julia regelmatig een dagje of weekendje mee te nemen zodat wij ook weer even opladen dat hebben we soms echt nodig.

Hoe lang ze hier zal zijn weten we niet, daar is ook niets over te zeggen, haar ouders krijgen nu een thuiscoach die helpt om Julia te observeren en te leren hoe mee te draaien in het gezin,

We hebben de afspraak zodra Harrie of ik of wij samen het niet meer aan kunnen dat we ermee stoppen maar ik geloof er echt in dat het leven is gelopen zoals het moest zijn en dat God dit op ons pad heeft gebracht.

In mijn vorige blog schreef ik over mijn burn-out, dat is niet voor niets in mijn leven gekomen dat heeft me keuzes laten maken waar ik nog steeds iedere dag achter sta.

Want als ik bij jou mag, mag jij altijd bij mij...

Ik haal Julia op, ze is gaan logeren. Ze is boos, op mij want waarom wil ik zo graag dat ze bij ons woont? Je bent toch zeker m'n moeder niet?! Ze zit naast me in de auto, we hebben muziek aan dat vind ze heerlijk, we zeggen niets, komen thuis en dan is daar de knuffel met dikke tranen en zie ik weer dat meisje waar ik van ben gaan houden en waar ik alles voor zal doen om ze op te laten groeien tot een prachtige vrouw! Mag ik dan bij jou?! Ja lieve Juul, dat mag je voor altijd!

💛