Posts

Thuisblijfmama...

Afbeelding
Regelmatig krijg ik de vraag...  Wat doe je voor werk?! Toen deze vraag vorige week opnieuw werd gesteld aan mij wist ik, ik ga erover schrijven. In eerdere blogs heb ik geschreven over mijn burn-out een periode van eenzaamheid, angst en moeheid. Een burn-out krijg je niet van de één op andere dag, het is een proces van tijd. De moeheid en de angst waren bij mij tekenen dat er echt iets niet goed ging, maar ik hield mezelf groot en dacht hup doorgaan. Je hebt werk, een leuk kind, mooi huis, lieve man, vrienden... alles! Hoe het begon Ik herinner met het nog zo goed, het was maandag, de hele dag was ik zo gespannen op het werk, ik was er misselijk van. En waarom? Dat is het, dat kan ik niet vertellen het is angst voor angst.. 's Middags om half 5 had ik een afspraak bij de endocrinoloog om de uitslagen van mijn bloed te bespreken. Opnieuw waren mijn waardes niet goed, mensen die net als mij geen schildklier meer hebben of een afwijking hebben aan de schildklier w

Nieuwe dromen... nieuwe kansen?

Afbeelding
Mijn leven is veranderd, alles is veranderd. Er is een soort van, leven voor de burn-out en leven na de burn-out, in het echt bestaat dat denk ik niet helemaal want wanneer ben je helemaal hersteld van een burn-out?! Ik voel me anders, beter dat wel, meer aan het leven in het nu, meer rust, nieuwe dromen. Ons interieur, vooral veel geel tinten. 15 jaar heb ik gewerkt  @tmcwoonwinkels  een familiebedrijf waarvan mijn vader mede-eigenaar is, en waar ik op 17e jarige leeftijd ging werken als 3e generatie. Op de logistiek was mijn kantoor, planning was echt wel mijn ding maar het heeft me veel gekost, de stress en het niet kunnen loslaten werd een dingetje.  Maar je bent jong, gaat door, wil presteren en toen mijn gezondheid het niet meer mogelijk maakte dat ik fulltime kon werken, moest ik van de planning af, daar werken alleen fulltimers logisch ook maar dat was wel wat ik het liefst deed. Op de projectafdeling kwam ik terecht na 10 jaar, voornamelijk zakelijke klanten he

Een kado met een grote strik!

Afbeelding
Een foto challenge van #dippiedips en een mama zijn de inspiratie voor deze blog. Dat het allemaal niet zo vanzelfsprekend is om mama te worden/ te zijn weten we allemaal wel, en als we het dan mogen zijn dan is het ook allemaal niet zo vanzelfsprekend. Ik trouwde met Harrie, en we hadden een kinderwens dat wel maar door het ziek zijn van mij hadden we een kleine kans dat die wens in vervulling zou gaan. Soms was ik daar verdrietig over, andere dagen was ik weer hoopvol en door een drukke baan was ik er ook lang niet altijd mee bezig. Toen ik op een zondagmorgen ontdekte dat ik zwanger was heb ik volgens mij de hele dag gehuild, en hebben we samen een hele lange wandeling gemaakt.  Het overviel me enorm, ook de twijfel of ik het wel aan zou kunnen, de blijdschap won het van de angst... Na 40 weken kregen we een prachtige gezonde zoon Jop. Jop is inmiddels 3 jaar, een lieve, ondernemende en leuke peuter. Hij geniet van de psz, speelt graag met

Je echte ik, True You.

Afbeelding
Bijna is het weer zover, dan beginnen de 8  True You avonden. En samen met 5 andere vrouwen zal ik deze avonden coachen. Spannend dat wel maar zo de moeite waard, en waarom?  Dat vertel ik je graag in deze blog. 3 jaar geleden maakte ik voor het eerste kennis met TrueYou door zelf 8 avonden te volgen, alleen ging ik erheen. Uitgenodigd door een vriendin, maar iets in me zei ga het maar doen op zoek naar jezelf en naar wat God en de Bijbel je wil leren. De kern van de True You. En zo ben ik gegaan, prachtige avonden waarin de Bijbel centraal staat maar waar bovenal wordt verteld over wie jij mag zijn, en wie God is in jou leven. Als ik eraan terugdenk wordt ik geraakt door het feit dat op die avonden zo duidelijk was dat God erbij was, er gebeurden zoveel mooie dingen. De avond met het kruis waaraan je alles mocht spijkeren wat je belemmerde in het leven, wat je van God weg houdt en hoe bevrijdend en confronterend dat was. Er zijn herinneringen gemaakt

Hier is ie dan, de nieuwe kamer van Jop.

Afbeelding
Een nieuwe kamer voor Jop. Voor mij was het toch een dingetje weg baby, hallo peuter. Maar na 3 jaar was het tijd dat Jop een meer jongenskamer zou krijgen en dus zette ik de meubels van Jop zijn babykamer op marktplaats en al sneller dan verwacht was daar een enthousiaste koper, zij wilde alles overnemen en was verliefd op zijn kamertje. Nog steeds een prachtige kast maar voor mij te klassiek                                                Nu ik niet meer bij ons mooie bedrijf   TMC Woonwinkels  werk ben ik gelukkig niet mijn liefde voor interieur verloren, het was dus ook logisch dat ik op zoek ging naar een mooie vloer, passend bij Jop en zijn nieuwe kamer. Ik wilde geen laminaat, dat vind ik persoonlijk  'nep' , een houten vloer is prijzig en ook niet noodzakelijk voor op een slaapkamer die vloer wordt niet zo intensief gebruikt als de woonkamer bijvoorbeeld. Ik had de voorkeur voor vinyl omdat het makkelijk en snel te leggen is ( handig met een broer die stoffe

Een ode...maar aan wie?

God is goed. Altijd. En altijd is God goed. Want zo is God. Het verlangen begon te groeien nadat we allemaal de True You  avonden hadden gevolgd. Na de True You avonden miste ik het enorm om te delen en te bemoedigen. Ik had zo dat verlangen in mijn hart dat ik besloot om een vrouwengroep te starten,  om ons te verdiepen in de Bijbel maar ook in wie we mogen zijn als vrouw in deze wereld. Ik stuurde een mail om de vrouwen waarmee ik 8 prachtige avonden had beleefd te vragen of ze ook de wens hadden voor een vrouwengroep. En wat kwamen er fijne reacties, zo ontstond er een groepje waarin we met z'n vijven in alle eerlijkheid en openheid heel veel delen met elkaar. De eerste maanden hebben we het prachtige boek Je bent waardevol - van Carianne Ros- gelezen en de vragen gemaakt om ze daarna samen te bespreken. Wat een waardevolle avonden zijn er ontstaan, en wat voel ik me gezegend dat ik dit mag doen. M'n burnout van vorig jaar heeft me heel veel geleerd over meze

1 jaar later...

Afbeelding
1 oktober 2016                                                                                                     1 oktober 2017 Een jaar pleegmama, ik neem je mee in het afgelopen jaar. Ik heb er al vaker over geschreven en wil dit ook blijven doen. Dingen waar we echt aan moesten wennen, Julia is er van donderdag t/m maandag, dus donderdag, vrijdag en maandag rekening houden met schooltijden, en afspraken anders plannen in het weekend. Jop is 2 die nemen we altijd mee, en leggen we te slapen. Maar een meisje van 11 die leg je niet meer op bed ergens en dus moet je opletten over wat je praat bijvoorbeeld. Een paar praktische dingen waar we echt als gezin aan moesten wennen. In de eerste maanden was Julia rustig, draaide mee in het gezin en vond zo haar plekje. Maar na ongeveer drie maanden veranderde ze vooral richting mij, en zocht ze onze grenzen op. Soms ver over mijn grenzen heen, en vooral het altijd een reactie terugkrijgen of de controledwang die ze heeft maakte m